Do czego wykorzystywana jest podczerwień w pożarnictwie

Do czego służy technologia podczerwieni stosowana w ochronie przeciwpożarowej?
Istnieje wiele różnych sposobów wykrywania pożarów. Systemy detekcji wyzwalają się w różnym czasie w trakcie pożaru: Systemy, które stosunkowo szybko wywołują alarm w przypadku powstania pożaru, są aktywnymi detektorami, takimi jak systemy zasysania dymu. Mogą one wykrywać cząsteczki dymu w powietrzu. Następnie czujki dymu wykrywają dym i opary. Na końcu spektrum są systemy tryskaczowe, które są aktywowane dopiero po osiągnięciu określonej temperatury na suficie w wyniku pożaru.

Systemy na podczerwień są pierwszymi, które włączają alarm w przypadku pożaru. Rozpoznają one pożar już w fazie rozgrzewania się, zanim rozwiną się cząsteczki ognia lub dymu, a więc również przed wystąpieniem szkodliwego zdarzenia.

Rodzaje systemów detekcji w ochronie przeciwpożarowej

Co to jest termografia podczerwona?
Każdy obiekt emituje fale elektromagnetyczne w paśmie podczerwieni - jest to tzw. promieniowanie cieplne. Termografia to technika obrazowania służąca do zobrazowania temperatury powierzchni obiektów. Intensywność promieniowania podczerwonego jest bezpośrednio związana z temperaturą mierzonego obiektu.

Termografia w podczerwieni jest obecnie na najwyższym poziomie techniki. Kamery IR są używane przez ekipy ratownicze do odnajdywania ludzi lub przy remontach budynków. Główna różnica w ich zastosowaniu jako systemów monitorowania temperatury w ochronie przeciwpożarowej polega na tym, że urządzenia te mierzą szczególnie dokładnie, dokładnie rozpoznają położenie hotspota i muszą być w stanie zapobiec fałszywym alarmom. Z tego powodu większość produktów dostępnych na rynku zawodzi.

Jakie są wyzwania przy stosowaniu systemów IR do monitorowania temperatury w ochronie przeciwpożarowej?
W wielu obszarach, w których stosuje się kamery w podczerwieni - na przykład w sortowniach śmieci - mogą wystąpić fałszywe alarmy spowodowane nieszkodliwymi gorącymi systemami wydechowymi z ładowarek kołowych. Aby tego uniknąć, wielu producentów często rozbraja systemy IR podczas pracy w dzień. Oznacza to, że alarm jest uruchamiany nie tylko po osiągnięciu określonej temperatury, ale dopiero po osiągnięciu określonej wielkości gorącego punktu. W takiej sytuacji rozmiar jest określany na podstawie liczby pikseli na czujniku. (Im więcej pikseli zajmuje dany element na czujniku, tym większy jest on wyświetlany). Oznacza to, że próg alarmowy nie jest łatwo osiągalny i w ten sposób redukowane są fałszywe alarmy.

W konsekwencji jednak, gorące punkty, które są mniejsze lub oddalone od aparatu, będą również ignorowane. Wynika to z faktu, że obiekty znajdujące się w pobliżu kamery wydają się większe na przetworniku i są wyświetlane na obrazie termicznym z większą liczbą pikseli niż obiekty o tej samej wielkości w pewnej odległości. Na przykład, w przypadku hotspotu o powierzchni 0,5 m2 w odległości 20 m od kamery, czujnik zajmuje 50 pikseli. Hotspot znajdujący się w odległości 40 m musiałby mieć powierzchnię 2 m2 , aby mógł być wyświetlany na ekranie o tej samej wielkości i tym samym być uważany za równie niebezpieczny.